Η αίσθηση του πόνου και του μυϊκού πιασίματος που αισθανόμαστε μετά την προπόνηση ή τον αγώνα οφείλονται σε μια σειρά από μικροτραυματισμούς (στην προκειμένη περίπτωση περισσότερους και μεγαλύτερους από τους συνηθισμένους) που λαμβάνουν χώρα σε κάθε βήμα και σε κάθε πάτημα στην φάση της προσγείωσης.
Σε αυτήν την φάση στο τμήμα του μυός που ονομάζεται ζώνες Ζ και αποτελεί συνδετικό ιστό μεταξύ των παράλληλων πρωτεϊνικών δομών του, αλλά και μέσα στον μυ, συμβαίνουν κανονικές ρωγμές ( κάτι σαν μικρές θλάσεις θα λέγαμε), που έχουν σαν αποτέλεσμα να εκχύνονται από αυτές δυο ουσίες, οι ισταμίνες και οι κινίνες που προκαλούν πρήξιμο, πόνο και δυσκαμψία.
Αυτό είναι σύνηθες φαινόμενο για αρχάριους δρομείς η μετά από παρατεταμένο τρέξιμο σε κατηφορική διαδρομή. Είναι αυτή ακριβώς η έκκεντρη σύσπαση των μυών που δημιουργεί το λεγόμενο φαινόμενο DOMS (Delayed Onset Muscle Soreness) δηλαδή καθυστερημένη εμφάνιση μυϊκού πόνου. Και είναι αυτό ακριβώς το φαινόμενο που είναι μια κανονική φλεγμονή που οδηγεί στην δημιουργία λευκοκυττάρων από το σώμα (λευκά αιμοσφαίρια) και αντιμετωπίζεται χάρις στην επέμβαση των μικροφάγων κυττάρων (τα όποια είναι κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος) που στην αρχή καθαρίζουν τους μύες από τα υπολείμματα των μικροτραυματισμών και μετά βάζουν μπροστά την ‘’επισκευή’’ των μυών.
Ο πόνος της επόμενης μέρας όπως αλλιώς λέγεται το φαινόμενο DOMS, εάν μειωθεί και στο τέλος επαλειφθεί πλήρως σε σύντομο διάστημα δεν πρέπει να δαιμονοποιείται γιατί είναι ένα από τα αποτελέσματα της προσαρμογής και είναι μια από τις διαδικασίες της προπόνησης.
Και φυσικά δεν έχει τίποτα να κάνει με το γαλακτικό οξύ!
Γιάννης Δαγκόγλου
