Έχουμε ακούσει (και διαβάσει) τον τελευταίο καιρό για τον συνδυασμό δίαιτας και τρεξίματος ως ένας τρόπος για γρήγορη απώλεια βάρους. Ποιος δεν είναι χαρούμενος που έρχεται να επιβεβαιωθεί ότι το τρέξιμο είναι το καλύτερο φάρμακο από την ίδια την ιατρική;
Παρατηρούμε, ωστόσο, την επικράτηση μιας άποψης που μπορεί εύκολα να δημιουργήσει απογοητεύσεις. Τι θα γίνει με τους ‘’νεόκοπους’’ στο τρέξιμο που προσπάθησαν να τρέξουν στο τέλος των διακοπών και παρά τις προσπάθειές τους δεν έχουν χάσει βάρος;
Η απάντηση σ 'αυτήν την πολύ συχνά εμφανιζόμενη υπόθεση έχει γραφτεί από τον Luca Speciani στο τεύχος του ιταλικού περιοδικού
‘’Correre’’τον Ιούλιο του 2011:
«Υπάρχει ένας βιολογικός μηχανισμός που συνδέει άρρηκτα την ποσότητα της αθλητικής δραστηριότητας που πραγματοποιείται με την ποσότητα θερμίδων που καταναλώνεται καθημερινά. Για να το καταλάβουμε, πρέπει πρώτα απ 'όλα να είναι σαφές ότι η συσσώρευση ή η κατανάλωση σωματικού λίπους εξαρτάται από τα σήματα που λαμβάνει ο υποθάλαμος από το εξωτερικό ή εσωτερικό περιβάλλον (το ίδιο το σώμα) και το οποίο με τη σειρά του μεταφράζεται στα όργανα εκτέλεσης: του θυρεοειδούς, των επινεφριδίων, των γεννητικών οργάνων (ωοθήκες ή όρχεις) και του συνόλου των σκελετικών μυών ».
«Τρώω λιγότερο και παράλληλα τρέχω»: δεν λειτουργεί πάντα!
